4500 kilometer verder naar het zuiden van Chili……………………..

4500 kilometer verder naar het zuiden……………………..

Op 17 januari rijden we naar Vicuna. Hier verblijven we in een soort van hostel voor een paar dagen en gaan we dagtrips maken de omgeving in. Het is hier erg heet, gemiddeld zo’n 40 graden en we zijn erg blij met de airco in onze auto. De hostel is van een Iraq veteraan en hij is een rustige vent die er alles aan doet om het naar onze zin te maken. We rijden naar Vicuna via het Reserva Nacional Pinquino de Humboldt. Dit is een natuurpark bij Punto Choros waar je met een boot een eiland kan bezoeken waar de Humboldt pinguïns voorkomen. We hadden gelezen dat er na 14.00 geen kaarten meer verkocht worden dus we hebben haast. De rit naar Punto Choros is prachtig. Onderweg komen we veel vogels tegen en een soort van woestijn vos die wel heel erg gewend is aan mensen. Krijgen te eten denk ik. Uiteindelijk aangekomen in het park kunnen we meteen mee met een boot. We hebben geluk want we hadden niets geregeld. We varen uit en de kapitein maakt meteen vaart richting walvissen. We hadden wel gelezen dat ze hier konden zitten maar hadden dit niet verwacht. Een groep van ongeveer 5 vinvissen zwemt in het rond en laten zich regelmatig zien. De vinvis is de één na grootste walvissoort en je voelt je dan wel erg klein in zo’n bootje. Even later komt er ook nog een groep “bottlenose” dolfijnen (tuimelaars) voorbij die een beetje om de boot blijven hangen. We varen langs diverse eilanden die vol zitten met zeevogels, pinguïns en zeehonden die liggen te luieren op de rotsen en zien ook nog zeeotters rondzwemmen. We kunnen ons geluk niet op. Uiteindelijk leggen we ook aan bij een eiland. Vroeger zat hier een pinguïn kolonie maar door de enorme hoeveelheid toeristen komen hier alleen nog wat meeuwen voor en verder weinig ander leven. Onbegrijpelijk dat ze het eiland niet hebben afgesloten voor het te laat was. Het is inmiddels al ver in de middag als we van boord komen en we moeten nog naar Vicuna. Aangekomen in Vicuna blijken we een lekke band te hebben, helaas zijn alle bedrijven al dicht dus dit moeten we morgen maar regelen. De volgende ochtend band wisselen en op zoek naar een reparatie bedrijfje voor banden. We vinden er één langs de weg en een paar stevige dames onder de olie en vlekken plakken onze band. Raquel legt de band er weer onder (ze wilde dit leren, ik heb haar niet gedwongen…) en we kunnen weer verder. In de omgeving van Vicuna maken we elke dag een tocht met de auto. We zijn naar Pisco Elqui gereden. Deze plaats ligt in een vallei (Elqui Valley)waar de meeste pisco druiven van Chile worden geteeld. Zoals eerder vermeld is Pisco een soort van brandewijn waar ze cocktails van maken. Puur is het spul namelijk niet weg te krijgen en het is beter om met dit spul uitsluitend je auto te wassen. Maar de cocktails zijn wel erg lekker of als je een oudere gerijpte pisco drinkt is dat wel weg te krijgen. Om de vallei heen is alles een woestijn en het is een vreemd gezicht dat onder in de vallei alles groen is omdat daar een riviertje loopt. Het is voor de lokale bevolking én voor ons onmogelijk om bij dat riviertje te komen. Dit is allemaal met hekken afgezet door de wijnboeren. Erg jammer want het is bloedheet en wat verkoeling zou welkom zijn. In de omgeving van Vicuna brengen we ook een bezoek aan Cavas de Valle, dit is een organische wijnboerderij waar ze geen pesticiden en meststoffen gebruiken. Dit is niet nodig omdat het klimaat droog en koud is waardoor er geen schimmel en insecten problemen zijn. De afvalproducten van de druiven worden gebruikt als meststof. Helaas is de wijn niet te nassen. Maar wel een leuke rondleiding gehad. Waar deze omgeving ook om bekend staat zijn de vele sterrenkijkers en observatoria. Op deze plek van Chili is er nauwelijks lichtvervuiling en zijn de sterrenstelsels en planeten dus duidelijk te zien. Je kunt de grote observatoria bezoeken maar niet door de telescopen kijken. Redelijk zinloos dus om daar een bezoek aan te brengen. Sterrenkundigen reserveren ook maanden en soms wel jaren van te voren tijd om achter de telescoop zitten en onderzoek te doen. Wij zijn met een tour meegegaan om met amateurs naar de sterren te kijken. Dit hebben we gedaan bij een wijnboer die dit als nevenverdienste organiseert. Het ligt bij Alfa Aldela. Je zit dus midden tussen de wijnvelden naar sterren te kijken. De amateurs hebben het goed voorelkaar. Er staan twee grote sterrenkijkers (16 inch) opgesteld en na een korte 3D film over het ontstaan van de aarde en de sterrenstelsels mogen we door die sterrenkijker naar planeten en sterren kijken. We zien onder andere dat Orions belt niet alleen uit 3 sterren bestaat maar dat het clusters zin. Erg interessant en een leuke avond met natuurlijk een wijntje van de eigen wijngaard. Op 18 januari trekken we verder naar het zuiden. We verblijven in Ovalle, dit is een heel lelijk arbeidersstadje zonder goede restaurants. We slapen hier in een hostel dat eenvoudig is maar wel erg schoon. De vrouw des huizes heeft alleen nog nooit van tandpasta gehoord en als ze uit ademt trekt de vloerbedekking krom. Niet aan te raden om daar een discussie mee te starten. Wat betrekkelijk eenvoudig is aangezien ze geen woord Engels praat. Maar ze verzorgt ons goed. Beter als haar gebit zal maar zeggen. Vanuit Ovalle bezoeken we de omgeving. We bezoeken het Parque National Fray Jorge. Dit is een bijzonder bos aangezien hier alles alleen kan groeien door de ochtend mist die vanuit zee komt. Het regent hier nauwelijks of nooit maar er staan wel bomen en struiken. Ook brengen we een bezoek aan een wijnboerderij, dit is één van de weinig wijnboerderijen tussen de Pisco boerderijen. De wijn boerderij is van Tabali. We kopen een flesje wijn en we gaan weer op pad. Vanwege de hitte (40 graden in de schaduw) besluiten we om een plek te vinden waar we kunnen zwemmen. In de omgeving is een groot stuwmeer en onze hoop is daarop gevestigd. We rijden door de vallei en uiteindelijk zien we een plek aan het stuwmeer waar wat families aan het zwemmen zijn. We parkeren de auto en na wat klim en klauterwerk en waden door het water komen we bij het meer waar we een verkoelende duik nemen. Heerlijk water en met deze hitte is dit echt genieten! Op 22 januari vertrekken we weer verder naar het zuiden. Onderweg brengen we een bezoek aan Valle del Encanto. Hier zijn rotstekeningen te zien die duizenden jaren oud zijn. Dit park is gelukkig nog wel open en het is mooi om te zien. Wel bloedheet om buiten te lopen en door de felle zon verbrand je levend. Veel smeren en water drinken. We hebben besloten om naar de kust te rijden om wat meer koelte te krijgen. Via Los Villos rijden we naar Pichidangui, dit is een vakantieoord aan zee en we zitten tussen duizenden toeristen. We hebben een airB&B geboekt die niet te vinden is. Maar na veel vragen en bellen komen we daar aan. Leuk huisje achter een grote woning maar niks geregeld, geen lakens, geen handdoeken en het alarm van de hoofdwoning gaat continue af. Gelukkig maar voor 1 nacht dus we redden ons wel. Het dorpje heeft gelukkig heel veel visrestaurants  en het eten is er heerlijk.  Het strand is net Zandvoort of Scheveningen op een zomerse dag in Nederland, duizenden mensen met allemaal een ander parasolletje. Wij besluiten om de auto te pakken en naar een wat rustiger strand te gaan. De temperatuur is aangenaam en de stranden zijn erg mooi. Via de media krijgen we steeds meer berichten van grote bosbranden in Chili. Met name onder Santiago is het goed mis en op het moment dat ik dit schrijf is er inmiddels al 55.000 hectare verbrand en zijn er hele dorpen verbrand. Ook de wijngaarden worden inmiddels bedreigd en in de omgeving van Santiago is er veel smog te zien. De hittegolf en de harde wind helpen natuurlijk niet en de branden zijn bijna niet te blussen. We maken ons wel een beetje zorgen omdat onze reis via het zuiden van Santiago gaat. We proberen bij veel mensen informatie in te winnen wat de veiligste route is naar het zuiden. De noodtoestand is afgekondigd in een groot gebied om de branden heen en heel veel parken en bezienswaardigheden zijn op last van de regering gesloten. Vanuit Pichidangui rijden we verder naar het zuiden richting Valparaiso. We nemen de route langs de kust. De route langs de kust is prachtig, we rijden door villawijken waar de rijken van Chili een woning aan zee hebben. We stoppen regelmatig in kleine dorpjes waar we kokkels en andere vis eten. We stoppen in Cachagua, dit is een kustplaatsje met heel veel villa’s en vlak bij de kust ligt een eilandje waar je de pinguïns en andere zeevogels kan zien. Hier zit een visrestaurant op het strand en hier gaan we lunchen. Erg goed eten en na de lunch maar even uitbuiken op het strand en Raquel natuurlijk even spelen met de golven. We rijden verder naar Valparaiso en komen daar aan het einde van de dag aan. Valparaiso is een compleet ontspoorde stad waar alles schijnt te mogen onder andere veel drugsgebruik en alcohol misbruik en die tevens een kustplaats is waar veel hotels staan. In het oude deel van de stad staan veel oude panden die mooi zijn maar tot aan de nok vol gespoten zijn met graffiti. Iedereen leeft er tot ’s avonds laat op straat en overal zie je jongeren in de vele steegjes bier drinken met elkaar. Er hangt wel een gemoedelijke sfeer maar het is niet mijn stad. Hier verblijven we in een AirB&B. De eigenaar (Sergio) heeft gelukkig voor ons een parkeerplek kunnen regelen in een parkeergarage. Op straat parkeren is niet handig aangezien je auto na een paar dagen waarschijnlijk een nieuw modelletje heeft. Iedereen rijdt hier als zwakzinnigen, met name de buschauffeurs rijden met zeer grote snelheid door de stad en halen links en rechts de auto’s in. Compleet gestoord rijgedrag en je moet erg goed uitkijken. Het pand waar we inzitten heeft iets weg van een oud Amsterdams pand met hele hoge plafonds. Prima plek maar we zitten en een hele drukke straat waar het verkeer tot laat in de avond heen scheurt. Erg gehorig want je wilt toch zo lang mogelijk de ramen open houden vanwege de warmte. In de avonduren gaan we vaak de stad in om iets te eten en een biertje te drinken in één van de vele kroegen. Er zijn mooie “roof top” restaurants. Hier kan je eten met uitzicht over de stad en er is wat wind daar zodat het niet te warm is. Hier blijven we een aantal dagen en vanuit  deze plek maken   we dagtripjes naar parken en naar andere plaatsen aan de kust. Vlak bij Valparaiso ligt Concon, dit plaatsje ligt aan een rivierdelta en hier zit een ecologisch park waar veel vogels voorkomen. Het park heet “La Isla” en we zien een hoop nieuwe vogel soorten onder andere de Amerikaanse Schaarbek. Op 26 januari vertrekken we richting Rengo, hier hebben we een AirB&B geregeld op een wijnboerderij en zullen daar een aantal dagen blijven. Om al wat in de stemming te komen rijden we door de wijnvallei van Casablanca richting Rengo en we bezoeken een aantal wijnboerderijen om wijn te proeven en ook om uitgebreid te lunchen. (we zijn er nu toch). Als eerste stoppen we bij Casas del  Bosque, een groot wijnhuis die veel prijzen heeft gewonnen. Ook heeft het een prijs gewonnen voor het beste wijnhuis om te bezoeken in Chili en voor het beste restaurant. Helaas is het restaurant vol geboekt maar we doen wel de tour en Raquel doet het wijnproeven. (ik moet rijden namelijk, shit….). Prima wijnen en erg professioneel aangepakt. We rijden verder naar de volgende wijnboerderij:  wijnhuis Bodegas Re, een klein wijnhuis die de wijn eerst in kruiken van klei opslaat voordat deze in eiken vaten wordt gedaan. Erg leuk klein wijnhuis maar de wijnen vind ik niet erg bijzonder. Maar over smaak valt niet twisten. Inmiddels is het tijd voor de lunch en we vertrekken naar een ander wijnhuis. We rijden naar wijnhuis Indomita.  Geen wijn tour gedaan maar wel verrassend goed gegeten. Dit wijnhuis ligt boven op een heuvel en je hebt uitzicht over de wijngaarden. Na de lunch rijden we verder naar Rengo en het is een heerlijke plek. Hele lieve mensen waar we een kamer huren en we zitten tot ’s avonds laat wijn te drinken en kaas en worst te eten. Heerlijk!! En tussen de wijngaarden zonder het lawaai van verkeer. Echt genieten!  De volgende dag een beetje katerig dus maar even rustig aan doen. Een wandelingetje maken door de wijngaarden en een beetje siësta houden. ’s Avonds hadden we eerst een BBQ gepland, dit kon vanwege het brandgevaar helaas niet doorgaan. Maar de eigenaren waren niet voor 1 gat gevangen en ze hebben voor ons na een rondleiding door de wijngaarden en de wijnkelder (natuurlijk wel even proeven) een heerlijke maaltijd bereidt. Samen met de eigenaren onder het genot van hun wijn heerlijk gegeten buiten op de veranda. Was erg gezellig. De volgende dag gaan we weer op pad verder naar het zuiden. We rijden naar Pichilemu. Dit is een strandplaats en een surfers paradijs. Het plaatsje zelf staat stijf van de hoeveelheid Chileense toeristen maar de sfeer is er goed. Wij zitten net buiten Pichilemu, in Cahuil in een huisje boven op een berg met uitzicht op zee wat we via airB&B geregeld hebben. Ik zeg letterlijk huisje want als je een rugzak binnen zet moet jezelf eerst naar buiten. Daarnaast moet je de woning delen met miljoenen mieren die ook hun intrek hebben genomen in de keuken, mijn bed en in onze koelbox. Na twee dagen met gif in de weer werd het eindelijk een beetje minder en kon je zonder gekriebel slapen. Helaas ook veel stank van het riool als je op het terras zit. Maakt er allemaal niet echt beter op. Maar de plek is mooi en het uitzicht geweldig. Hier blijven we een aantal dagen en gaan met de auto de omgeving in. Vanwege alle bosbranden zien we veel verbrande stukken bos en je ziet regelmatig rook in de bergen langs de route die we genomen hebben. Erg triest om te zien. Na een dagje strand weer terug naar ons huisje en onze buurman heeft besloten een karaoke set aan te schaffen. Deze moet je natuurlijk testen, eerst kijken hoe hard die kan en natuurlijk ook controleren of die het valse gekrijs van zijn dochters en vrouw aankan. Ook maar meteen een duurtest uitvoeren, dus tot een uur of 1 in de nacht voluit proberen. Daarnaast zijn er volgens de buurman nog geen branden genoeg in de omgeving dus ook een kampvuur en BBQ beginnen. (op het moment dat ik dit schrijf is er al 600.000 hectare verbrand). Was geen geruststellende avond voor ons. Maar overdag vermaken wij ons prima in de omgeving. Op 31 januari vertrekken we weer en we hebben besloten, vanwege de bosbranden langs de kust, om direct een heel eind naar het zuiden te rijden. We rijden richting Victoria en besluiten daar van de snelweg af te gaan richting Curacautin. Hier rij je het gebied in met vulkanen met eeuwige sneeuw en in de wintermaanden is het een populair skigebied. Kan je nu niets bij voorstellen want het is 30 graden overdag. De omgeving is heel anders dan waar we vandaan komen. Hier heb je bossen en bergen en het voelt als je door Zwitserland rijd. Erg mooie rit. Uiteindelijk nemen we een hostel in de buurt van Manchuria hier blijven we twee dagen. Vanuit hier maken we ritjes de omgeving in en we bezoeken heet water bronnen die door de vulkanen in de omgeving verwarmd worden. De eerste die we bezoeken is heel erg lux maar hier is alles overdekt en omdat het buiten heerlijk warm is wil je graag buiten zitten. We rijden naar de volgende, dit is een groot hotel met vergane glorie, alles valt een beetje uitelkaar dus deze ook maar niet. We lunchen hier wel en rijden daarna verder. De laatste heet water bron is weer totaal anders, hier hebben ze tussen de struiken een soort van stenen baden gebouwd en deze doen we dus wel. We huren zo’n bad en gaan lekker daarin zitten en genieten van het warme water. Daarna terug naar de hostel want om 12.00 Nederlandse tijd ben ik jarig. Vanwege het tijdverschil ben ik eigenlijk twee keer jarig wat ook wel weer bijzonder is. Ik krijg heel veel berichten uit Nederland en dat is erg leuk als je zo ver verwijderd zit van je familie en vrienden. Op mijn verjaardag rijden we verder naar het zuiden en rijden door het Reserva Nacional Lago Galletué  naar Laguna de Lcalma. We rijden langs grote meren die omgeven zijn met vakantiehuisjes. Uiteindelijk vinden wij er ook één aan het meer Lcalma. Een heerlijk huisje met uitzicht op het meer. Hier vieren we mijn verjaardag. We kopen eten en koken zelf en onder het genot van een fles wijn en wat biertjes zitten we tot laat buiten. We krijgen bezoek van twee jonge katjes en die hebben besloten dat wij wel ok zijn om een tijdje bij te blijven. (uiteraard hebben we ze wat eten gegeven dus dan maak je snel vrienden met katten). De volgende dag moeten we weer verder want we konden het huisje maar voor 1 nacht boeken. We rijden verder richting Pucon, we hebben besloten om een overnachtingsplaats te gaan zoeken in de buurt van Cunco. We rijden door het park en hier staan bomen die het nationale symbool van Chili zijn. Deze bomen heten Araucaria en die we in het park zien kunnen wel tot 1200 jaar oud zijn. Onderweg stoppen we bij de resten van de lavastroom van een eerdere uitbarsting. Erg vreemd om daar overheen te lopen en het maakt je duidelijk dat er met de natuur niet te spotten valt. We vinden een huisje midden in het bos en brengen hier de nacht door. We koken weer zelf en slapen op de slechtste bedden van Chili. Ook zien we na ruim twee maanden het weer eens regenen. Altijd wel opvallend dat dit na 10 minuten alweer begint te vervelen. Volgende ochtend snel inpakken want we gaan naar een luxe onderkomen aan Lago Villarrica. We verblijven in het plaatsje Pucon. Dit is het Geneve van Chili, alles is niet te betalen en je kan hier apfelstrudel krijgen en kaasfondue en andere zaken die in Zwitserland ook te vinden zijn. Zelfs de huizen zien er Zwitsers uit. We maken een wandeling in de buurt van de vulkaan Villarrica. We wandelen aan de voet van de vulkaan die nog steeds actief is en voor het laatst in 2015 een uitbarsting heeft gehad. In de krater schijn je ook nog een lava meer te kunnen zien. We lopen over de oude lava stromen met uitzicht op de vulkaan waar nog steeds rook uit komt. Tijdens deze wandeling heb je ook een fantastisch uitzicht over het meer. Pucon is het vakantieoord van de Chilenen in het Lake District zoals deze omgeving heet. In de wintermaanden is dit een populair skigebied en in de zomermaanden komen hier veel mensen om te wandelen, te kajakken, mountainbiken of om andere vermoeiende activiteiten te doen. Februari is de drukste maand (zomervakantie hier) en we zijn blij dat we ver buiten de stad zitten. De stad staat chronisch in de file en alle terrassen zitten vol. (rare gedachte dat het in Nederland weer gaat vriezen….). Omdat we naar het zuiden trekken waar het veel kouder is kopen we twee thermojassen. Vreemd om die te passen met 33 graden maar ik verwacht dat we ze nodig hebben. In het plaatse Pucon blijven wij een week  voordat we aan onze drie daagse cruise gaan beginnen in het zuiden van Chili…………………